Een portret lijkt, als het goed is, op de geportretteerde maar wat is het leuk om zelf een tronie te maken. Het hoeft op niemand te lijken en werkende weg neemt het allerlei gedaantes aan. Zo bouw je een band op met iemand die nooit bestaan heeft of zal bestaan. En ga je je zelfs afvragen wat die ‘persoon’ bezig houdt en waar hij/zij aan denken zal. Daarom (nog) geen titels, die mag de toeschouwer bedenken en dan ben je bij deze uitgenodigd om die met mij te delen!